Maandag vertrekken we voor een scharreltocht door het Finse scherengebied. Het is prachtig varen tussen de vele rotsen en eilandjes, de geulen worden over het algemeen goed aangegeven met boeien.

Stora Svartö is een eilandje met een steiger, waar ’s avonds een havenmeester langs komt om af te rekenen. Op het eiland is een stookplaats met wat picknick banken en een droogtoilet met een bak turf om wat je erin gedeponeerd hebt af te dekken. Ook is er een uitgezette rondwandeling van 3 kilometer rondom het eiland. We pompen de bijboot op, roeien wat en zwemmen achter de boot.

De tocht naar Elisaari, de volgende plek die we aandoen, voert ook weer door mooie geulen. Het haventje ligt aan een ondiep riviertje. Ook hier zwemmen we en roeien een stukje langs de boten die er liggen. Wederom is er een wandeltocht uitgezet door de bossen.

We varen de volgende ochtend verder naar Byxholmen, waar een aanlegplek is met boeien en haken in de rotsen. We pikken aan de achterkant van de boot een boei op en varen voorzichtig naar de rots toe. Voordat we er zijn roept een man op een andere boot echter dat het daar te ondiep is. We besluiten de boei dan maar als mooring te gebruiken en onze voorkant eraan vast te maken, alsof we voor anker liggen. Hier is ruimte genoeg voor, we komen niet in de buurt van de anderen boot die er ligt. Als we ’s avonds aan een glaasje wijn zitten roept de Finse buurman dat wanneer hij vroeg in de ochtend weg wil (4:00 uur), zijn boei tegen onze boot zal komen. Hij stelt voor dat we daarom bij hem aan de boei komen liggen en naast hem op de rots vastmaken. Gelukkig neemt hij onze lijn aan, zodat ik niet hoef af te springen op de rots. Dit had hij ook ’s middags al kunnen voorstellen, maar goed, wij liggen ook aan de rots.

Donderdag varen we verder naar het zuiden. Het is een heerlijke zeildag, met de wind vanachter. We gebruiken de bulletalie, om een klapgijp te vermijden en zeilen een poosje op de gennaker.

Wanneer wij zeilen zetten we de koelkast altijd uit omdat hij anders mogelijk de accu leeg trekt. We weten namelijk niet of de zonnepanelen genoeg stroom leveren om de stroomvoorraad op peil te houden wanneer we de instrumenten, de stuurautomaat en de koelkast gebruiken. Zodra we dan weer aan de walstroom liggen gaat de koelkast weer aan. Onze voorraad verse melk kon daar echter niet goed tegen. Bij de lunch kwamen er dikke klonten uit het pak. Jakkes! Gelukkig hebben we ook altijd houdbare melk op voorraad onder het bed, zodat we niet zonder zaten.

We leggen aan op Vänö, een dorpje van niks, met een haven van niks, zonder douche, maar wel met stroom en een droogtoilet en een klein winkeltje. Je havengeld doe je gewoon los in een brievenbus. Daar houden wij van!

De winkeldame had kennissen in Nederland, die ze regelmatig bezocht.

We waren van plan een paar dagen op Vänö te blijven, ware het niet dat we, na een opmerking van de buurman, tijdens de koffie bedachten dat de wind weliswaar fors was, maar wel uit de goeie hoek kwam, dat hij daarna zou draaien en dat het dan een stuk moeilijker zou worden om bij Åland te komen. Dus vertrokken we om 11:00 uur alsnog richting Kökar, waar we om 20:00 uur aankwamen. Wederom een mooie tocht, met de wind schuin vanachter. We vertrokken met gereefd grootzeil, haalden na een poosje het rif er weer uit, en herhaalden deze operatie een paar keer onderweg. We worden al aardig bedreven in het reven!

Zaterdag gaan we op pad naar de stad. Helsinki is een leuke stad, met een markt die alle dagen open lijkt. Er zijn veel stalletjes met souvenirs, groenten en fruit, en eettentjes. We bezichtigen de Lutherse Domkerk, de Russisch-orthodoxe Oespenski-kathedraal en de Rotskerk die in een rots is uitgehouwen. Door het midzomerfeest is in de stad veel gesloten, de supermarkten zijn echter wel open en kunnen we bij de Lidl boodschappen doen. ’s Avonds drinken we een glaasje wijn bij de Nederlandse buren, Hugo en Ellen.

Op zondag staat een bezoek van de vesting Suomenlinna op het programma. Deze vesting is gebouwd op een aantal eilanden voor de haven van Helsinki. Je kunt er heerlijk wandelen.

Voor we de veerpont naar de vesting namen hebben we op de markt een heerlijke visschotel gegeten: drie soorten vis (zalm, witvis en hele kleine visjes die met kop en staart waren gefrituurd) met aardappeltjes en groenten.

’s avonds doen we een rondje sauna in de haven. In deze sauna zit je gezellig rondom de bak met gloeiende kooltjes. Er komt ook een Finse familie bij, vader, moeder en twee meisjes van 4 en 6 jaar. Ze doen dit hier dus al op heel jonge leeftijd. Buiten is een koud dompelbadje en staan een paar stoelen om te relaxen. Leuke ervaring.

’s Morgens vroeg vertrekken we naar Helsinki. Halverwege de Finse Golf verwisselen we het gastenvlaggetje, nu is Finland aan de beurt. Er varen veel veerponten heen en weer, maar we hebben er geen last van omdat we naast de hoofdvaargeul varen.

In de verenigingshaven van Helsinki leggen we aan, de havenmeester staat al klaar als we aankomen.

Deze haven, een van de oudste zeilverenigingen van Finland, ligt op een eiland bij de stad. De havenmeester brengt zijn gasten op het hele en het halve uur naar de overkant, en haalt ze op verzoek ook weer op. Om aan te geven dat je terug wilt naar de haven moet je een semafoor bedienen, een paal met een houten pijl die je omhoog moet zetten door aan een touw te trekken. Als de havenmeester ziet dat de pijl omhoog staat, komt hij met zijn bootje naar de overkant.

Bij aankomst legt de havenmeester uit dat hij dagelijks om 21:00 uur een kanon afschiet en alle vlaggen strijkt, ook die van de landen van de bezoekende schepen. De gasten worden dan ook geacht hun vlaggen te strijken voor de nacht. De volgende ochtend om 8:00 uur gaan de vlaggen dan weer in top. Maar: de dag dat we aankomen is de nationale feestdag en mogen ze blijven hangen.

Helsinki is de meest oostelijke plek die we aandoen, dus hiervandaan ligt alles weer op de weg terug richting Nederland. Maar zo voelt het niet. Voor ons gevoel was alles wat hieraan vooraf ging de lange weg ernaartoe, nu hebben we eindelijk vakantie! Maar ons ultieme doel hebben we gehaald, Helsinki!