Helsinki is de meest oostelijke plek die we aandoen, dus hiervandaan ligt alles weer op de weg terug richting Nederland. Maar zo voelt het niet. Voor ons gevoel was alles wat hieraan vooraf ging de lange weg ernaartoe, nu hebben we eindelijk vakantie! Maar ons ultieme doel hebben we gehaald, Helsinki!
Met weinig wind motoren we naar Tallinn, waar we al vroeg in de middag aankomen in de Seaplane Harbour. Ook in deze haven is een sauna, die vrij te gebruiken is. Als je hier in het zweethokje zit heb je een prachtig uitzicht over de baai.
De haven ligt op loopafstand van de oude stad, waar we direct na aankomst even een rondje doen en op een terras neerstrijken voor een aperol spritz. Dit drankje leek ons al een tijdje interessant, we zagen op Helgoland al toeristen op terrassen zitten met een oranje drankje.
Omdat het toen koningsdag was dachten we dat het oranjebitter was. Raar gedacht natuurlijk omdat we niet in Nederland waren. We hebben er nu een gehad, leuk, maar niet bijzonder. Een glas wijn is lekkerder.
Tallinn is een leuke oude stad, met smalle straatjes en vele torens. We lopen er een groot deel van de donderdag rond.
Om 7:15 uur vertrekken we voor weer een langere tocht naar Lohusalu. Al zeilend en motor-zeilend schieten we goed op en komen we om 17:05 aan. Ook in deze haven is een sauna waarvan je gratis gebruik kunt maken. Het nadeel hier is dat mannen en vrouwen gescheiden gaan, het saunahok zit in de doucheruimtes. Voor mij is dan de lol eraf, ik vind de sauna meer een sociaal iets dan dat ik het lekker vind.
’s Avonds tijdens een wandelingetje komen we de Finse buren uit de haven tegen, en maken een praatje. We lopen met hen mee terug naar de boot, waar ze ons hun waterkaarten laten zien voor de Finse kust.
Dinsdag maken we een leuke fietstocht door de bossen, naar een waterval. Het is een prachtig gebied om te fietsen en te wandelen. Op de terugweg doen we de noodzakelijke boodschappen. ‘s avonds steken we de barbecue weer eens aan om een lekker gemarineerd stukje vlees te bakken.
Een heerlijk tochtje naar Haapsalu. We hebben lekker gezeild, soms wel heftig. Begin van de dag gebruiken we de genaker, later is het nodig om te reven.
We blijven hier uiteindelijk 3 nachten liggen. Zaterdag staat er een harde wind en regent het een groot deel van de dag. Op een gegeven moment steken we zelfs de kachel aan. Op dat moment is het in Nederland rond de 30 graden! Eind van de middag knapt het weer op en gaan we richting dorp. Op de step. We lopen rond bij het bisschoppelijk paleis en tussen de leuke houten huisjes.
In de jachthaven is een sauna, die je gratis kunt reserveren en gebruiken. Het is vrij klein, maar wel lekker warm. We maken er 2 keer gebruik van, zowel zaterdag als zondag.
’s Morgens hangt er een dreigende lucht boven het land, met af en toe wat gerommel.
’s Middags lijkt het weer op te knappen en gaan we op weg naar Koiguste, een landtong met een kleine jachthaven. Het is weer goed zeil weer.
Onderweg krijgen we een regenbui op ons dak, slechts een half uur, maar wel heel hard. In de verte horen we het onweren, we zien een enkele bliksemflits. Hierna knapt het weer op en komen we met zon aan in de haven. Ook hier worden we weer op de steiger opgewacht door de havenmeester.
Dinsdagochtend vertrekken we richting Estland, naar Kuressaare op het eiland Saaremaa. Eindelijk kunnen we weer een hele dag zeilen.
De sfeer is hier anders, meer ontwikkeld lijkt het.
In het dorp bezoeken we het bisschoppelijk kasteel en kunnen we goed boodschappen doen.
Hier ontdekken we het gemak en de lol van de elektrische step. We hadden ze al een aantal keer gezien, in verschillende landen. Hoe werkt dat dan? Je downloadt de app van Bolt, vult je gegevens in en scant de QR-code van het stepje. Dan hoef je maar op te stappen en gas te geven. Waar de steps staan kun je zien op een kaart in de app, ook zie je gelijk hoeveel stroom het ding nog heeft. Heel handig, het scheelt een boel heen en weer geloop.
We besluiten om niet naar Riga te gaan, dit zou een hele dag heen en een hele dag terug zijn, met daar natuurlijk ook nog een dag om de stad te bekijken. Deze beslissing geeft ons beide rust, het vele reizen om ergens te komen legt toch wel een soort van druk op ons.
In Ventspils nemen we een paar dagen rust. Niet omdat het er zo mooi is, maar omdat het kan.
We halen de fietsen weer van stal en bekijken het stadje. Fietsen doe je hier op het fietspad dat over het trottoir loopt.
Er is een leuke deels overdekte markten wat aardige oude huizen. De stad doet vooral veel voor kinderen: overal zijn speeltuinen te vinden. Ook op het mooie zandstrand, waar je bij iedere strand overgang speeltoestellen, fitnessapparaten, volleybalnetten vindt, en heel veel bankjes.
Een dag wordt besteed aan de was. De wasmachine en de droger doen er beide 2,5 uur over, dus met 2 machines ben je toch zo’n 7,5 uur bezig, een complete dagtaak.
In de stromende regen varen we de hele dag op de motor naar Ventspils.
Peter zit buiten onder de buiskap te lezen en werpt af en toe een blik op de instrumenten. Ik zit binnen te lezen.
Vlak voor we er zijn komt een marine katamaran op volle snelheid naar ons toe. We worden opgeroepen, we zitten in een oefengebied. Vriendelijk vraagt de man of we iets harder kunnen varen.
In de haven liggen hekboeien, dit is voor ons een nieuwe ervaring. We maken een lange lijn met een musketonhaar vast aan de boei, op de steiger worden we geholpen door de super aardige havenmeester die al klaarstond om ons op te vangen. Inschrijven is niet nodig, hij noteert de naam en de lengte van de boot.
Gisteren zijn we vertrokken uit Litouwen en naar Letland gevaren. Weer een volgend land op onze reis.
Liepaja is een aardig stadje, dat meer te bieden heeft aan bezienswaardige gebouwen dan Klaipéda.
De fietsen worden weer van stal gehaald en na het ontbijt vertrekken we richting Karosta, wat in het Russisch “oorlogshaven” betekent. Deze stad is gebouwd rond 1900, als marinehaven voor het leger van tsaar Alexander III en zijn zoon Nicolaas II. In Karosta staat De Sint Nicolaaskathedraal, een indrukwekkende orthodoxe kerk met 5 gouden koepels.
Tijdens de Sovjet periode is Karosta de belangrijkste basis van de Baltische vloot. Het is een gesloten Russische militaire enclave op Lets gebied, burgers uit Liepaja mochten er niet komen, en op veel kaarten stond Karosta ook niet aangegeven. Pas in 1994 trokken de Russen uit het land.
In Karosta bezichtigen we ook de militaire gevangenis, waar we een rondleiding krijgen met uitleg hoe het er daar vroeger aan toeging.
2e Pinksterdag bekijken we Klaipéda, maar de stad kan ons niet echt boeien. Er zijn weinig markante gebouwen, slechts een enkel straatje heeft nog wat oude huisjes.
Dinsdag gaan we met de veerpont naar het langgerekte schiereiland voor de kust (10 minuten varen) om vervolgens met de bus één uur naar het zuiden af te zakken naar Nida. Nida is het laatste dorpje voor de Russische grens. Op de grens ligt een uitgestrekt duingebied, waar een wandeling is uitgezet van zo’n 9 kilometer. We wandelen heerlijk door de met mos en kleine plantjes begroeide heuvels, over het strand en door het bos.
