Het is een koude dag wanneer we van Kalmar verder trekken naar Kristianopel. Lange broeken en zeilpak gaan aan, Peter zet zelfs zijn muts op.

We kunnen deels zeilen, deels op de motor. Rond de middag komen we aan in het gezellige haventje met de opmerkelijke havenmeester (een soort Quasimodo). Tegen Duitsers die aanleggen waar hij ze wil hebben, schreeuwt hij: waarom luisteren jullie niet naar me, ik zeg toch “hier”?

We trakteren onszelf op fish & chips, lekker stukje vis maar de doperwtjes waren ze vergeten op te warmen.

Kristianopel was vroeger een vesting, de muur staat er nog. Het is nu een piepklein dorpje met houten huisjes binnen een stadsmuur. Net iets groter dan een voetbalveld, er wonen zo’n 80 mensen.

Zondag varen we met stevige wind naar Kalmar, waar we rond de lunch aankomen.

We gaan onder de brug door en moeten daarvoor behoorlijk scherp varen, wat niet meevalt in de af en toe sterk veranderlijke wind. Maar uiteindelijk varen we mooi onder de brug door en kunnen we de haven opzoeken.

Kalmar is een klein stadje, waar we ’s middags rondkijken bij het kasteel en in de kleine straatjes.

Onderweg naar Kalmar gaat het steeds harder waaien en lijkt het ons beter om eerder te stoppen. We varen een diepe inham in richting Monsteras. Het is een goedkope haven, echter zonder douche.

In het dorp, dat niet veel voorstelt, is wel een System Bolaget. Dit geeft ons de gelegenheid om onze wijnvoorraad weer wat aan te vullen.

Zaterdag blijven we nog een dagje liggen vanwege de harde wind. In het dorp is echter alles gesloten, er valt niets te beleven. Een voordeel: het informatiekantoor waar we moeten betalen is ook gesloten, waardoor we de 2^e nacht gratis liggen.

Met een stevige wind varen we dinsdag naar Öland, waar we een plek vinden in de bijna uitgestorven haven van Byxelkrok. Het is een gezellig dorpje, waar de oude vissershuisjes zijn omgetoverd tot winkeltjes en cafeetjes. Kneuterig-toeristisch!

We blijven hier een paar dagen liggen in verband met de harde wind. De boot krijgt weer eens een poetsbeurt, van binnen en van buiten.

Donderdag maken we een fietstocht van 42 km langs de noordkant van het eiland. Het was zwaar trappen over de onverharde bospaadjes!

Toen we bij vuurtoren Lange Erik kwamen bleek deze gesloten, waarschijnlijk eind van het seizoen. Aan de oostkant van het eiland picknicken we op het strand en doen een poging om te zwemmen. Peter duikt even onder, bij mij komt het water niet verder dan de rand van mijn broek.

Verder op de route lag nog een Viking nederzetting waar we even hebben rondgewandeld.

Maandag hebben we een rondje Gotland gepland, niet met de boot maar met een huurauto.

We moeten de auto ophalen bij het vliegveld van Visby, dat met de fiets makkelijk te bereiken is vanuit de haven. Volgens Google Maps is de route “grotendeels vlak”. Behalve daar waar het niet vlak was, daar moesten we halverwege de helling afstappen, hijgend als een molenpaard.

We rijden rond een groot deel van de noordpunt van het eiland, over kleine weggetjes. De route gaat door het bos en langs de kust. Als eerste stoppen we bij het schitterende haventje van Lickershamn, waar we onszelf trakteren op koffie en een kaneelbroodje. Jammer dat we morgen gepland hebben om verder te trekken naar het vaste land, anders was dit nog een leuk alternatief geweest voor Visby.

We kijken uitgebreid bij raukas, natuurlijke steenkolommen van metershoog en een oude grafheuvel in de vorm van een schip, wandelen door een kalksteengroeve en bij een kloosterruïne.

Zaterdag wandelen we door de oude hanzestad Visby, een geheel ommuurde stad met veel middeleeuwse gebouwen en kerken. Van deze kerken zijn de meeste tot ruïnes vervallen. Slechts één kerk is nog intact.

Zondag willen we gaan fietsen, maar eerst brengen we een bezoek aan de botanische tuin. Dit neemt echter zoveel tijd in beslag, dat we de fietstocht afblazen en alleen nog naar de supermarkt gaan.

Maandag hebben we een auto gehuurd om een rondje Gotland te doen, niet met de boot maar over land.

We vertrekken vroeg voor de lange tocht naar Gotland. Onze ankerplek ligt op een van de buitenste scheren, na een paar bochtjes kan de stuurautomaat aan en is het één rechte lijn naar Visby. Enige maar: er is geen wind, dus varen we bijna 12 uur op de motor.

We hadden begrepen dat het in Visby de hele zomer erg druk was, dus hadden we geprobeerd te reserveren. Dit lukte wel voor de laatste 2 nachten, maar de eerste 2 zaten al vol. Wat schetst onze verbazing als we merken dat er bijna niemand ligt! We hebben een goeie plek, en annuleren onze reservering om niet te hoeven verkassen.

Een dag zeilen afgewisseld met motoren.

Vandaag voor het eerst met de neus aan de rots geankerd, tot nog toe durfde ik nooit van de boot af te springen op de rots.

Na eerst een verkenningsrondje te hebben gevaren tot vlakbij de rots gooit Peter op 2 bootlengtes vanaf de rots het achter anker uit en drijven we voorzichtig naar de kant. Bij de rots kan ik gewoon afstappen om de boot tegen te houden terwijl Peter de ankerlijn vastlegt. Daarna gaan vanaf de voorpunt 2 lijnen naar de dennenbomen op de kant. Spannend, maar eigenlijk was het hier supersimpel.

Hier hadden we al lang tegenaan zitten hikken, maar het is uiteindelijk gelukt.

Vanuit Trosa trekken we zuidwaarts naar een prachtige ankerbaai, waar we helemaal alleen liggen. ‘s Avonds worden we getrakteerd op een schitterende lichtshow: de ondergaande zon kleurt de laaghangende wolken vuurrood! We zitten lang buiten te genieten.

Het is vanaf Fifang maar een kort stukje naar Trosa. We strijken neer in dit pittoreske dorpje wegens het minder fraaie weer dat wordt verwacht. De gastenhaven ligt overvol. Je ligt er aan een hekboei met de neus naar de kant. Wij zijn lekker vroeg en vinden nog een plek. Maar als wij denken dat de haven vol ligt, denken anderen daar anders over: zodra er een kier van een halve meter tussen 2 boten zit, wordt de punt van de boot ertussen geduwd en begint het duwen en trekken om alle boten te laten opschuiven!

Trosa is een schilderachtig dorpje met houten huizen langs een riviertje. Erg leuk, maar ook toeristisch.

Love is in the air – vrij vertaald: een potje seks in de lucht

Terwijl wij in de kuip zitten te kijken naar de langstrekkende inktzwarte wolken, ziet Peter een groep visarenden hoog in de lucht vliegen. Hé, zegt hij, ze zitten op elkaar! En ja hoor, steeds gaan er 2 bovenop elkaar zitten. Zo doen vogels dat kennelijk! Maar daar kunnen we uiteraard geen foto’s van laten zien.