18-21 juni: op de Solent

Vanuit Brighton varen we naar Chichester, een soort Waddengebied aan het begin van de Solent. We gaan daar voor anker. Er komt een havenboot langs om een bijdrage te vragen voor het verblijf in het gebied à 9,45 pond. Dit is niets vergeleken met de 30 à 50 euro die we in jachthavens betalen!

Over de Solent zeilen we naar Yarmouth, waar we twee nachten blijven. We maken er een prachtige wandeling van zo’n 24 kilometer naar de meest westelijke punt van het eiland Wight, waar we de Needles eens vanaf het land zien. Heen gaan we over de kliffen aan de noordkant, met uitzicht over de Solent en het vasteland. Terug lopen we via de zuidkant naar het dorpje Freshwater. Daarvandaan gaat onze route door een moerassig gebied terug naar de haven. Moe maar voldaan komen we aan bij de boot.

Zaterdag 21 juni is weer een goeie dag om verder te varen.

Eastbourne en Brighton

In Eastbourne liggen we een paar dagen omdat we graag naar een optreden in de Bandstand willen, een fraaie muziektent op de boulevard. In deze muziektent worden elke zomer Tribute optredens verzorgd door artiesten die een bekende zanger immiteren.

Zo hebben we er jaren geleden een tribute voor Robbie Williams gezien, dat was een groot feest. Twee jaar geleden zijn we naar Elton John geweest, ook erg leuk. Alleen stormde het die avond, waardoor de artiesten bijna uit hun kleren woeien en de zanger tegen het einde zijn stem kwijt was.

Dit jaar was Phil Collins aan de beurt, daar hadden we hoge verwachtingen van. De zang was wel goed, maar er ontstond helaas geen feeststemming. Jammer!

Maandag 16 juni zijn we verder gevaren naar Brighton, een leuk tochtje langs de kust waarbij we zelfs het grootste deel konden zeilen.

Woensdag hebben we het Royal Pavilion bezocht, een erg mooi en rijk versierd gebouw.

Langs de Engelse zuidkust

We besluiten donderdag gelijk door te varen naar Eastbourne. De beste vertrektijd vanwege de stroming is rond 14:30 uur. Dat wordt dus nachtwerk!

De zee is spiegelglad, er is geen zuchtje wind dus varen we het hele stuk op de motor. Stuurautomaat aan en gaan. Om 01:00 uur komen we aan bij de sluis die toegang biedt tot de haven, om 01:30 liggen we aan de steiger.

Eindelijk…

Na een week in Oostende, wachtend op minder wind, varen we maandag eindelijk uit naar Duinkerke. Minder wind, maar nog wel pal tegen. Aan de zigzaglijn van onze route is dit duidelijk te zien.

Dinsdag blijven we in Duinkerke liggen. Peter haalt lekkere broodjes voor het ontbijt en later op de ochtend doen we boodschappen in de stad. We kopen een lekker stokbrood en ham voor de lunch, maar als we bij de boot terugkomen blijkt de helft van het stokbrood, dat boven de boodschappentas uitstak, te zijn afgebroken. Helaas, dat wordt op een stokje bijten!

Woensdag 11 juni neemt de wind verder af en komt hij uit het oosten. Perfect om naar Engeland over te steken. Met een matig windje en over een kalme zee steken we op zeil en motor over naar Dover.

We verlaten Duinkerke om 05:30 uur en zijn rond 13:00 uur aan de overkant.

Op naar het Zuiden…

Zaterdag is een goeie dag om naar Scheveningen te varen, met weinig wind (zoals een buurvrouw zei “dit is mijn wind!”) zeilend en op de motor over een gladde zee.

Zondag is weer een winderige dag, goed voor een strandwandeling langs alle kitesurfers.

Maandag zal de wind in de loop van de dag minder worden,een prima dag om verder te gaan. Om 06:00 uur vertrekken we naar Oostende, een tocht van 16 uur. Op het zeil en de motor komen we rond 22:00 uur aan bij de Mercator Marina. De sluis die toegang geeft tot de haven wordt na 20:00 uur niet meer bediend, we brengen de nacht door aan de wachtsteiger. Dinsdag om 08:00 uur is er weer een havenmeester/sluiswachter en kunnen we de haven in.

Wederom is het winderig, we verwachten hier misschien wel een hele week te liggen. Gelukkig hebben we de tijd aan onszelf, en Oostende is ook geen straf.

29 mei, eindelijk vertrokken

Na veel wikken en wegen hebben we besloten om ons rondje Engeland niet tegen de klok in te doen, maar via het Zuiden met de klok mee te starten. Het weer is te onbetrouwbaar om onze reis te starten met een tocht van 48 uur naar Whitby. Steeds wordt een dag met lichte wind afgewisseld met een paar dagen windkracht 5 a 6. En dat is niet fijn als je midden op zee zit. De reis zal dus gaan via Oostende en de Engelse zuidkust richting de Scilly-eilanden, en dan mogelijk omhoog tussen Engeland en Ierland door naar Schotland. Maar alles valt of staat met de wind deze zomer. We zullen zien waar we terecht komen.

Op Hemelvaartsdag vertrekken we naar IJmuiden. Het stuk tot Amsterdam gaat lekker op het zeil, het Noordzeekanaal doen we op de motor. De wind trekt in de loop van de middag aan, in IJmuiden leggen we aan met windkracht 6.

Vrijdag besluiten we niet uit te varen. We maken een lekkere wandeltocht over het strand en door de duinen.

De wind zal in de loop van de middag minder worden, zaterdag lijkt een goeie dag om richting Scheveningen te varen.

8 september, het einde in zicht

In de stromende regen en met wind tegen vertrekken we naar Lelystad. Het weer klaart gaandeweg op, het wordt zelfs nog zonnig. Laverend en scherp aan de wind varen we naar onze thuishaven, waar we om 18:30 uur aankomen.

Gelukkig hebben we nog chinees over van gisteren, zodat we snel kunnen eten. We blijven nog een nachtje op de boot slapen om het af te leren.

Morgen gaan we op het fietsje naar huis, zoals we half april ook zijn begonnen.

De cirkel is rond, we hebben een schitterende reis gemaakt!

6 september, de laatste loodjes

Dinsdag 6 september ziet het weer er gunstig uit om terug te varen richting Nederland: niet al te harde wind, en vanuit de goeie hoek (schuin vanachter).

Om 9:00 uur is de stroming gunstig om de Elbe af te varen richting zee, we wachten echter nog even tot de wind iets is geluwd. We vertrekken om 9:45 uur.

Door de stroming en de gunstige wind schieten we lekker op. Om 21:30 uur wordt het donker en ga ik even liggen. Rond 01:00 uur vraagt Peter of ik erbij kom zitten om hem wakker te houden. In de stromende regen en met een knallend onweer zitten we de nacht uit. We zien door de regen geen hand voor ogen. Bij Ameland wordt het weer licht, ook het weer knapt op.

Wanneer we bij Vlieland zijn is het net een gunstig tijdstip om door te varen naar Makkum. Met zonnig weer en wind en stroming mee varen we dus door.

Rond 19:30 leggen we aan en bestellen we chinees. Dit lijkt wel eten voor een heel weeshuis, we kunnen het lang niet op.

Na een snelle douche gaan we eindelijk naar bed. We zijn 34 uur onderweg geweest.

4 september, de Elbe op naar Cuxhaven

We moeten op tijd op pad om de stroom naar Cuxhaven mee te pakken. Rond 8:30 uur zou ideaal zijn, maar aangezien onze buren al om 8:00 uur weg willen gaan we met hen mee de sluis door. De pleziervaart wordt apart geschut in de “kleine” sluis, die echter nog behoorlijk groot is. We kunnen in alle rust vastleggen, de schutting duurt behoorlijk lang. Wanneer we de sluis uit komen loopt de stroming al de goeie kant op. Op het voorzeil worden we zo naar Cuxhaven geblazen.

In april hoorden we op Helgoland van een Nederlander dat hij speciaal naar Cuxhaven ging om een schnitzel te eten in het havenrestaurant, “zo groot dat hij nauwelijks op je bord past”! Dat willen wij natuurlijk ook, dus een tafel gereserveerd in het restaurant. We bestellen de beroemde schnitzel, met als voorafje bruschetta met garnalen en zalm. We moeten lang wachten op ons eten, en tot onze verbazing komen ze het voorgerecht en het hoofdgerecht tegelijk brengen. Dit is niet wat we willen, we laten het voorgerecht weer weghalen. De schnitzel is ook niet wat we ervan hadden verwacht, twee stukjes vlees kleiner dan je handpalm per bord. Bovendien is het eten niet warm. We zijn zo beduusd dat we daar niks van hebben gezegd stom genoeg. Gelukkig staat het voorgerecht niet op de rekening, en ze bieden ons een nagerecht of nog een drankje aan van het huis. Daar hebben we geen zin in, we gaan onze frustratie wel wegdrinken op de boot..

De volgende dag blijven we in Cuxhaven, het waait voor ons te hard om te vertrekken. We wandelen langs de pier waar we een mooi uitzicht hebben op de Elbe. Er staat een fraaie oude semafoor waarop je de windrichting en –kracht ziet op Borkum en Helgoland.